Het dak: riet

Duitse bouwers kunnen veel maar van riet hebben ze geen verstand. Rietdekken is ook geen traditie zoals in Nederland. Ongetwijfeld zullen er Duitse rietdekbedrijven zijn, maar of ze net zo goed de fijne kneepjes van het vak kennen valt te betwijfelen. 

De Duitse aannemer heeft, zoals zovelen doen, een Nederlandse rietdekker ingehuurd. In ons geval betrof het Pape Rietdekkers. Gek genoeg zijn het weliswaar Nederlandse bedrijven, maar werken ze voornamelijk met Hongaarse rietdekkers. Daar schijnt het ook een traditie te zijn en hebben ze nog voldoende (goedkope) vakkrachten. 

Pape Riet heeft diverse prijzen gewonnen en is een naam in het wereldje, alleen bij ons is het helaas niet zo succesvol verlopen. Vooral de "breeuwen", dat zijn de uiteinden van de rietkraag, zijn een beetje slordig afgewerkt. Die golven en verschillen soms in dikte. Volgens mij hadden ze op het laatst een beetje onenigheid met de aannemer en hebben het zeg maar een beetje afgeraffeld. Zo zie je maar weer dat je overal moet bijblijven of een bouwopzichter (met verstand) moet inschakelen. 


Daarnaast zit er erg veel stofluis in het riet. Deze beestjes zijn verder niet echt schadelijk, ze bijten niet en leven alleen van schimmels. Volgens de Vakfederatie Rietdekkers komen vooral voor in Turks riet. Waarschijnlijk hebben wij Chinees riet en wellicht is het toeval dat er zoveel in zitten.We moeten gewoon geduld hebben totdat het natuurlijk evenwicht zich hersteld heeft.



Brandveiligheid
Het rieten dak heeft rondom een bliksemafleider, aangelegd door De Haan Bliksem.


Daarnaast is er een brandbeveiligingssysteem aangebracht. Dit is een detectiesysteem van de firma Seclusive en bestaat uit een aantal dunne kabels van kunststofvezel (een soort van glasvezel) die over het riet zijn gespannen. Door deze draden loopt een lichtsignaal. Bij een (beginnende) brand zal de vezel onmiddellijk smelten waardoor de lichtkring verbroken wordt en er een alarm afgaat. 

Het dak: sporenkap

Ook weer een "traditioneel" Duitse eigenschap: de sporenkap. Om de ca. 80 cm worden verticale dakbalken geplaatst (de "sporen"). Het verhaal gaat dat deze dakconstructie vaak in Duitsland wordt toegepast vanwege de soms zware sneeuwval. Dan moet het dak die zware last kunnen opvangen. 
De binnen- en buitenkant worden meestal bekleed met OSB (= houtschilfer) platen. Daartussen komt isolatiemateriaal met ademende folie die het vocht van buiten tegenhoudt.


De Nederlandse bouwwijze maakt meer gebruik van een gordingenkap. Dat zijn over het algemeen liggende, horizontale balken die afgedekt worden met dakplaten. 


Voordeel van een sporenkap is de snelle opbouw (binnen een dag is het complete dak geplaatst), minimaal ruimteverlies (een gordingkap heeft soms meer steunpunten nodig), alle soorten van afwerking, zowel aan de binnen- als buitenkant, zijn mogelijk en de goede isolatiemogelijkheden. 

De opbouw van de muren

Hier komt de Duitse bouwspecialiteit boven drijven. Van dik hout zaagt men planken of beter gezegd: van dikke stenen bouwt men muren. Duitse bouwers hebben natuurlijk langdurige ervaring met bouwen van vrijstaande huizen (in Nederland bouwen we nu eenmaal vaker rijtjeswoningen), eenvoudigweg omdat in Duitsland veel meer ruimte is om te bouwen. Ook gaat het aanvragen van vergunningen e.d. een stuk makkelijker, maar dit ter zijde.

20 cm kalkzandsteen, 12 cm isolatie, 4 cm spouwmuur en een gevelsteen van 9 cm breed. Totale muurdikte: 45 cm. En dat isoleert prima!

Voor de gevelsteen hebben we gekozen voor een verouderd uitziende klinker in het zgn. Vechtformaat ook wel Module 50 of M50 genoemd. Met de afmetingen van ca. 180x90x50 (LxBxH) is iets kleiner, iets verfijnder dan het vaak in Nederland gebruikte Waalformaat. 

Jammer genoeg werd dit niet geheel op waarde geschat door de metselaars. Naar mijn smaak brachten ze iets teveel cement aan tussen de voegen waardoor een wat grovere structuur ontstond. Helaas kwam ik daar pas achter nadat de muren er al stonden en gevoegd werden.

Het is sowieso een goed idee om het metselproces in de gaten te houden. Duitse metselaars willen nog wel eens los uit de hand metselen, dus zonder het welbekende gespannen draadje, en dat kan wel eens leiden tot lichte afwijkingen en welvingen.

De meest verouderde, handgevormde stenen worden eigenlijk alleen nog maar in België gemaakt (fabriek Sas te Rijckevorsel). Vrijwel alle fabrieken zijn trouwens overgenomen door de firma Wienerberger. Deze (soort) stenen kan je dus ook gewoon in Nederland kopen. Wij hebben ze echter gekocht in België bij de firma Gedimat Van der Velden. Scheelde aanmerkelijk in prijs.